Het is al wat dagen geleden dat de clash in Basel heeft plaatsgevonden. Daar zijn redenen voor. Het gevolg is wel dat voor dit ‘verslag’ uit het geheugen moet worden gepuurd. En dat is bij een inmiddels flinke senior niet meer je dat. Hoewel er aantekeningen zijn, zal er wel wat verzonnen moeten worden. Ach, dat is eigenlijk altijd deels het geval. Waar maken we ons druk om.

Het is al donker als Gavere voor het gevoel de laatste kilometers als door een mollenrit het knusse Bazel, maar in het bijzonder de sporthal ergens in de rimboe weet te bereiken. Zonder tijdverlies want topvolleyballers zijn daar meer gepasseerd. De thuisploeg weet natuurlijk ook de weg. Het is een imposante hal, beton alom maar met een fraaie parketvloer. Zoals steeds eerst ter oriëntatie naar de kantine. Gezellig vol en ruim. Met glasafscheiding over de hele breedte met de hal zelf. Van beide kanten een aquariumeffect. Iedereen kan zich dan ook als een vis in het water voelen.

Nog niks verzonnen, denk ik. ‘Begin nou maar aan waarvoor je betaald wordt.’ Was dat maar waar. Helaas vergeten me te laten ontslaan. Had ik als al jaren gepensioneerde toch al heel wat euro’tjes binnen kunnen binnenrijven. ABBA Waasland Basel Kruibeke tegen Felco Gavere, dat is het gevecht. ‘Kom er maar in, Peter.’

In de heenmatch, een eeuw geleden, krijgt Gavere een overduidelijk pak slaag. Voor kenners zullen de ABBA’s dit seizoen hoge ogen gooien. Niet alleen op basis van het getoonde, maar ook met de verwachtte snelle groei van zoveel talentvolle jeugd. In de praktijk blijkt het tegenovergestelde. Waasland gaat keer op keer kopje onder, en bezet bij aanvang een nog lagere plaats in de rangschikking dan Gavere. Daar moeten redenen aan ten grondslag liggen. Onderzoekjournalistiek heeft daar weliswaar de vinger op kunnen leggen, maar dat is niet publicabel. Geweten is wel dat Bazel inmiddels het conjuncturele dal verlaten heeft. Ook ABBA op en neer, hard hollen en stilstaan, zoals in het hele leven.

Gavere heeft de laatste twee weken tegen Denderhoutem twee keer, voor de competitie en de beker, door de zure appel moeten bijten. Om vorige week tegen Tournai het zoet van de overwinning te kunnen smaken.

Als donderslag bij heldere hemel verschijnt een onbekende niet meer zo jonge maar behoorlijk afgetrainde en vriendelijke Gavere-man onder rugnummer 17 aan het firmament. Google weet van niks. Naar verluidt noemt ‘m Pieter, en heeft vooral in het zand een flinke carrière gemaakt. Hij is weer in het land. Door het ontdooide permafrost tot leven gewekt?

Het is voor Thijs aanleiding om zijn verdienstelijke bijdrage aan de reserveploeg te staken, en andere talenten aan te spreken. Hij mag dan niet meer zo piep zijn, maar wel helemaal mee met zijn tijd. Ook op volleybalgebied. Dus met een ernstig gezicht naar objectieve data op de tablet staren en bijwerken. De geschiedenis vastleggen. Dat doen ze immers ook erg goed bij Jumbo Visma, de geeltjes. En het resultaat van het eerst Vlaamse wielergespin is bekend.

Bij de reserves start Gavere met een fantasieopstelling, vele niet op hun vertrouwde plaats. Een frivoleke? Tiebe op receptie, Yentl en Sven op de aanval. Er ontspint zich een vrolijke set, met tegelijkertijd stevig volleybal. Voor het eerst punt al toont Pieter direct zijn klasse: een solokilblok. Tot 18 – 18 geven beide teams elkaar geen puntduimbreedtje toe. Dan kan ABBA het zeer degelijke Felco-blok niet meer omzeilen. In een ruk van 18 – 17 naar 22 – 18. Een afgemaakte sublieme steekpass van Peer -Jan in het midden brengt Gavere als eerste over de setmeet; 25 – 22.

In set 2 meer van dat? Meer van dat. Nu kan Gavere al bij 5 – 5 een kloof slaan, en dwingt een time-out aan de andere kant af; 9 – 5. Met nog steeds degelijk blokken behouden de bezoekers dit verschil tot 14 – 10, om dan nog even gas te geven naar 17 – 11. De thuisploeg start forceren. Zo weet het nummer 2 op positie 2 niets anders te doen dan of in het blok, maar vooral in de bovenkant van het net te meppen. Ik voel oprecht medelijden met de blonde jeugdige. De receptie mag dan niet zijn dingetje zijn, Pieter lag aan de basis van de setwinst. Blok, aanval, groot oplossend vermogen, overzicht. 25 – 19.

In de laatste set laat ABBA een paar eerste-teamspelers zich warm draaien. Gavere toont teveel zelfvertrouwen en speelt met teveel nonchalance. Er waren er met een abonnement op in het blok duwen en buitenmeppen. Ondanks ook wel wat moois, bijvoorbeeld de tip en de eenhandspass van Peer – Jan, moest Gavere van meet af achtervolgen, tot aan het einde toe; 10 – 15.

Even tussendor voor de mierenneukers onder ons, het eerste cijfer van de vermeldde scores is die voor Gavere. Formeel moet dat natuurlijk andersom.

En dan om de klassementknikkers. De tribunes zijn helemaal volgelopen. Met veel jeugd, erg veel jeugd. Veel meiden voor wie net als voor veel spelers de krokusvakantie er helaas bijna opzit. Ook present een heel vrouwenteam uit Avelgem, zonder uitzondering fanatieke fans van Theo.

Zoals bijna ingeburgerd bij vrijwel alle teams worden na het tonen van de truitjes aan de arbiters het publiek op zeer luidruchtige ‘haka’s’ getrakteerd.

De zenuwen staan blijkbaar gespannen, want de eerste twee opslagen van Gavere zijn cadeautjes voor Basel. Wat Gavere kan, kan ABBA ook. een opslagblunder op 2 – 4. Geholpen door een scheidsbeslissing die ineens een toetsfout ziet, loopt ABBA direct weg. Al bij 3 – 8 ziet Pieter zich gedwongen een spelonderbreking voor rust te nemen. Kwestie van geen te grote deuk in het vertrouwen van zijn ploeg te krijgen. Dan is daar om onverklaarbare reden een foutenfestival bij de thuisploeg. Ze komen niet onder de opslagdruk uit; Elouan kan een reeks opslagen richting de zwakke thuislibero brengen. De eerste kilbloks van de match door Gavere, en wat ABBA aanvalforceerwerk brengt Gavere van 4 – 10 naar 11 – 11. Er is even evenwicht. Ineens gaat Gavere conservatiever spelen, weg branie. Achtervolgen is het gevolg. Bij 17 – 20 is daar dan de tweede time out van Gavere. Het zet geen zoden aan de dijk. Want ABBA haalt zijn belangrijkste aanvalswapen boven: de blonde lange krullenbol. Aanvankelijk spelend als een sputterende diesel komt hij precies op dit juiste moment onder stoom. De klassepasseur bedient hem perfect voor een aanval achter de drie. Daar heeft Gavere niet van terug; in dezelfde rotatie van 17 – 18 naar 18 – 21. En Basel maakt dan onder druk toch weer foutjes: 23 – 24. En weet in de volgende belangrijke rally Tiebe tot twee keer toe zijn specialiteit te botvieren: de abominabel lage pass op de 2 waar een aanvaller werkelijk niets mee kan doen. Hoe is dat toch mogelijk: 23 – 25.

Beide teams lijken zich te moeten bekomen. Wat een gerommel. ABBA rommelt net iets minder. Tot 16 – 20 voortdurend op voorsprong tot in dezelfde positie een eindsprint naar 16 – 25.

Pas nu wordt bij Gavere uit een ander vaatje getapt. Verstandig. Yentl eindelijk op de pass, Pieter de bewezen ervaren nieuwkomer die nog wel wat energie in zijn tank zal hebben zitten, en Ewout voor de ongelukkig spelende Jacob mogen het proberen. Ze zorgen direct voor een evenwichtig begin, en fraai verloop tot bijna het einde van de set. Yentl verdeelt als in zijn beste jaren, Ewout toon lef, en Pieter ontpopt zich als een ware oplosser, doet met elke bal iets goeds. Gavere ontbindt zijn duivels. Iedereen veert op, en toont waartoe Gavere in staat is. Dreigen, en scoren op alle posities, blokje hier blokje daar, opslagaces. Met medewerking van ABBA zien we de zonder twijfel beste set van de match. Lange, lange uiterst spannende rally’s waar het einde ervan steeds onzeker is. Wat wil je ook van al die jonge spelers aan beide kanten op het plein. Als Basel na 6 – 6 tot 6- 10 wegloopt grijpt Pieter direct prima in: time – out. Bij 11 – 16 is al een tweede nodig. Gavere laat het echter niet aan zijn hart komen, en gaat op elan verder. Dat loont. De bezoekers kunnen met agressief volleybal bij 12 – 16 drie punten op rij scoren. De thuiscoach ziet de bui hangen en maakt bij 15 – 16 een t-gebaar, welke hij al bij 19 – 18 moet herhalen. Tevergeefs, want in dezelfde rotatie grijpt Gavere de macht: van 16 – 18 naar 21 – 19. Iedereen op het puntje van de stoel. Kansen keren voortdurend: 22 – 20, 22 – 21, 23 – 22, 23 – 23, 24 – 23. Heef Ewout deze set al verstandig met zijn sprongopslagen succesvol verruilt voor de floater, juist op set-punt presteert hij zijn opslag maar liefst een meter buiten te plaatsen: 24 – 24. Bij 26 – 25 krijgt Gavere een nieuwe kans de set te besluiten. Basel geeft geen duimbreed toe. Alweer een langdurig gevecht over en weer bekroond: 26 – 26.

En dan kijken kenners hun ogen uit. Pieter brengt passeur Tiebe in en zet Yentl, die tot dan een belangrijke bijdrage aan de opleving van Gavere heeft geleverd op de aanval, en haalt de meest ervaren en puntenmaker Pieter naar de kant. Begrijpe wie begrijpen kan. Er moeten draden zijn doorgebrand. 27 – 27, 27 – 28, 28 – 28 om bij 28 – 30 zich klaar te maken voor de douches. Ook nu beukte Gavere er goed op los, maar kreeg de bal niet op de grond. De Baselezen hielden vanuit alle hoeken de bal nipt weg van het parket. Niet de receptionisten, maar de veldverdedigers samen met de enige oude klassepasseur en de langste blonde krullenman die op de centimeter nauwkeurig in stelling werd gebracht en ook de meeste aanvalssnelheid van de bal kon aanwenden, brachten de winst bij de thuisploeg. De passeur en de en de jonge boom zijn de mannen van de match. Bij Gavere kwamen Yentl en de nieuwe Pieter in de buurt.